BAŞLANGIÇ BALLADI
Varyasyon hesabı... Bilmem kaçıncı yaradılış dalgasının olasılığı en kuvvetli basan, en yüksek ihtimalli türevi sonucu geldik hayata. insan!... İnsan denen yaratıkları olduk boşlukta uçan toprak yığınının.
***
Birden çok bilinmeyenli bir denklemle başlanan anlatının, hiçe varan sonuç bulucularını peydah etti, sıcak rahimli soğuk beden anneleri cansız toprak kütlesinin. önce birbirlerine seri bağlı kara bulutların sürat yarışlarına sahne oldu evren ve ardından tebessümünü savurdu belki de çoktan sönmüş olan yıldızların ışık huzmeleriyle. Yeryüzünde tüm bunlar olup biterken kendi halinde bir çınlama ile yeni bir süreç başlatıldı. İnsan Adem bedeniyle sızdı ve ardından tamladı Havva ve sonrası devamlılık arz etti. pek çoğumuz ağlayarak doğduk oksijen bazlı hava sirkülasyonunun kuşatmasında ki dünyaya. Bir çok nedeninden biriydi alışmadığımız oksijenin yakması ciğerlerimizi yada istem dışı çıktığımız yarışta verilen start'a olan öfkemizdi dökülen yaşlarımıza. Neyse neydi, hem kime neydi ağlama sedası yayılan boşluğa... Doğumlar ölümleri, ölümler istem dışılıkları getirdi ve süreç kendi halinde yakaladı bu döngüsel ambiyansını. Yıllar, yıllar geçti ve sorular doğuran zihinler yarattı evren ve bu soruları sorgulayıp çözümler bulan türevlerini...
***
Ağlama sesleri kahkahalarla karıştı. İlk anlarda yaşanan arbede yerini birleşmelere ve hatta kusursuz alışılmışlıklara teslim etti. Masumiyet tahttan indi ve şeytan artık rakipsizdi. Araştırıldı, üzerinde yoğun mübadeleler verildi ve sonuç ağlamaksızın da dünyaya gelmenin mümkün olduğuna vardı. olasılıklarla devam ediş olasılıklar getirdi dünyaya bazen öksüz, bazen sahipsiz... Kanıtlanmamıştı ve henüz olasılıktan ötede değildi bu tez. Yalnız bu tezi bir ben yeryüzünün diğer yanında gözlerimin şahitliğinde, bir soğuk beton yığınında gülmeksizin doğanların belki de en seçkini gözlerini açmıştı dünyaya. ne oksijeni yadırgamıştı, ne de bu dışa vuruma tepkisel herhangi bir eylem sergilemişti. Öylece kendi halinde selamlamıştı kimsesizliğini. Bir savaşın tam orta yerine düşen bir havan mermisinin açtığı boşluğa sızan, yağmur tanelerinin nem kattığı harabe evin doğuma en müsait köşesinde.
***
Nokta, ve ardından iki tane daha. anlatım mı anlatılmayı bekleyen onca şeyin ardından sıyrılırsa devam olup yağacak mutlaka. yeryüzünün en sert kelimeleri yada en bed amirliği kan verecek arsızlığın kansızlık sorununa. sorun kalmayacak ve noktalar düşeşi mecbur kılacak.
şimdilik eyvallah...
Varyasyon hesabı... Bilmem kaçıncı yaradılış dalgasının olasılığı en kuvvetli basan, en yüksek ihtimalli türevi sonucu geldik hayata. insan!... İnsan denen yaratıkları olduk boşlukta uçan toprak yığınının.
***
Birden çok bilinmeyenli bir denklemle başlanan anlatının, hiçe varan sonuç bulucularını peydah etti, sıcak rahimli soğuk beden anneleri cansız toprak kütlesinin. önce birbirlerine seri bağlı kara bulutların sürat yarışlarına sahne oldu evren ve ardından tebessümünü savurdu belki de çoktan sönmüş olan yıldızların ışık huzmeleriyle. Yeryüzünde tüm bunlar olup biterken kendi halinde bir çınlama ile yeni bir süreç başlatıldı. İnsan Adem bedeniyle sızdı ve ardından tamladı Havva ve sonrası devamlılık arz etti. pek çoğumuz ağlayarak doğduk oksijen bazlı hava sirkülasyonunun kuşatmasında ki dünyaya. Bir çok nedeninden biriydi alışmadığımız oksijenin yakması ciğerlerimizi yada istem dışı çıktığımız yarışta verilen start'a olan öfkemizdi dökülen yaşlarımıza. Neyse neydi, hem kime neydi ağlama sedası yayılan boşluğa... Doğumlar ölümleri, ölümler istem dışılıkları getirdi ve süreç kendi halinde yakaladı bu döngüsel ambiyansını. Yıllar, yıllar geçti ve sorular doğuran zihinler yarattı evren ve bu soruları sorgulayıp çözümler bulan türevlerini...
***
Ağlama sesleri kahkahalarla karıştı. İlk anlarda yaşanan arbede yerini birleşmelere ve hatta kusursuz alışılmışlıklara teslim etti. Masumiyet tahttan indi ve şeytan artık rakipsizdi. Araştırıldı, üzerinde yoğun mübadeleler verildi ve sonuç ağlamaksızın da dünyaya gelmenin mümkün olduğuna vardı. olasılıklarla devam ediş olasılıklar getirdi dünyaya bazen öksüz, bazen sahipsiz... Kanıtlanmamıştı ve henüz olasılıktan ötede değildi bu tez. Yalnız bu tezi bir ben yeryüzünün diğer yanında gözlerimin şahitliğinde, bir soğuk beton yığınında gülmeksizin doğanların belki de en seçkini gözlerini açmıştı dünyaya. ne oksijeni yadırgamıştı, ne de bu dışa vuruma tepkisel herhangi bir eylem sergilemişti. Öylece kendi halinde selamlamıştı kimsesizliğini. Bir savaşın tam orta yerine düşen bir havan mermisinin açtığı boşluğa sızan, yağmur tanelerinin nem kattığı harabe evin doğuma en müsait köşesinde.
***
Nokta, ve ardından iki tane daha. anlatım mı anlatılmayı bekleyen onca şeyin ardından sıyrılırsa devam olup yağacak mutlaka. yeryüzünün en sert kelimeleri yada en bed amirliği kan verecek arsızlığın kansızlık sorununa. sorun kalmayacak ve noktalar düşeşi mecbur kılacak.
şimdilik eyvallah...
|
BİR EKSİK KUŞAK
Beat kuşağının kayıp yaşayanları. Evet eksik kalan kuşaktır o kuşak. Yeni arayışların belkide en yoğun gerektiği ve en ağır bedellerin onları artık umursamaz kıldığı kuşak. Evet belkide onların ödedikleri diyetler bu gün perhiz yapmamamıza neden oldu. Ve aynı arayışlarda boğulmayışımıza tabi... |
|
LOST Bir dönemin en bildik jargonu "lost". Evet gerçekten bir kayıp vardı. Tıpkı beat kuşağı edalı kayıp bir kuşak. Ne farkı var her ikisinin de... belki de yok ama bana göre oldukça farkli iki kulvar... YİTİK NESİL Bir popüleristlik hegemonyasına dalmanın sonucu, populist mantalitenin esaretine girerek kaybolup gitmiş, çoğulcu yaşam yerine bireysel yaşama sıkıştırılmış ve trendy olmak, markalaşmak adına bir yığın şebeklikler ile göz boyama işlevi içine girmiş, bohemlikten uzak ama sanki en koyu bohem yaşama mahkum edilmişçesine umarsız yaşayan ve toplumun tam ortası yerine kıyılarına itilmeye çalışılan bir nesildir. |
|
Bir adam ve bir kadın ancak doğru tarihsel süzgeçten geçtiklerinde efsaneleşirler. Tıpkı Leyla ile mecnun gibi. En az onlar kadar yalan ve en az onlar kadar şanslı. kayra zoran |
