silah namlularını kızdıran
deli akışında, nice ölümler getiren soğuk metal;
mermi ya da ölüm daveti...
sinerjiden ötede bir yaşamsal; kaybetmek.
ciddilikle mahkum edilmiş bir yaşam,
ve umursamanın anlamsızlığı.
tanrısal bir dogma kulaklardan içeri salınırken,
ruhlardan sızan tek kelime;
"şeytan dışa dönük yanıdır insanın".
bambu ağaçları kadar dayanıklı olmak dışsala.
dışsal; soğuk, sızı, kan, mermi ve ölüm...
dayanıklılığın sınırlarına sahiller inşa etmek,
ve bir gitar rifiyle inmek kumslına.
rock kadar taşmak ve o kadar asiliğe sinmek.
asilik; patlamaya hazır bir volkanın namlu ağızından fışkırmak hayata.
bir kayanın başına tırmanmak
ve geride kalan herşeye, en çokta geçmişe
sigara külleri armağan etmek.
sevmeyi katmıyorum hiç
o İstanbul'da seferlerine devam eden bir vapurda kaldı;
"nazım hikmet" vapurunda...
göçebe yaşayan bir gitar
ve taşıyanı birde.
bir kadının kızıl saçlarından toprağa süzülmeyi kabul etmek mesela,
ihanet kızağına binip uçu vermek tırmandığın kayadan,
dibine aşk çukurunun.
ihanet; geriye dönük fırlatılmış merminin alında şaklama anı...
karışan roller, karışan kıyafetler,
çıplak olabilmeye tehamül, çıplaklık seçimi önce
ve ardından dingin bir zaman
ve yine bir gitar rifi
tanrıyı çağrıştırırcasına asi...
çıplaklık; umudu tükenmeksizin yaşama adına umuda dönmek bir nevi...
bir radyo yayını ve inceden salınmış bir küfür.
nerede kalmıştık?
tanrı! bilimsel bir deneyin ispatına yol açtığı ululuk
ya da boşverebilme anında dahi sığınma kuyusu.
üşüyen bir beden ile bira tokuşturmak
ve bir kadın gözünden akmak kadehe.
bulanık bir içim
ve kusma repliği ile süren diyagramında melodinin
alçalmak, inmek bulutlara
daha altı derin, daha dibi yosma bir karanlık.
ılık bir dokunuşla teyet geçerken ruha
intihar solosunda bulmak kendini, pj harvey ile düet sonra
kadın!
ıslaklığına mahkum
ve ekseninde pınk floyd türküleri....
deli akışında, nice ölümler getiren soğuk metal;
mermi ya da ölüm daveti...
sinerjiden ötede bir yaşamsal; kaybetmek.
ciddilikle mahkum edilmiş bir yaşam,
ve umursamanın anlamsızlığı.
tanrısal bir dogma kulaklardan içeri salınırken,
ruhlardan sızan tek kelime;
"şeytan dışa dönük yanıdır insanın".
bambu ağaçları kadar dayanıklı olmak dışsala.
dışsal; soğuk, sızı, kan, mermi ve ölüm...
dayanıklılığın sınırlarına sahiller inşa etmek,
ve bir gitar rifiyle inmek kumslına.
rock kadar taşmak ve o kadar asiliğe sinmek.
asilik; patlamaya hazır bir volkanın namlu ağızından fışkırmak hayata.
bir kayanın başına tırmanmak
ve geride kalan herşeye, en çokta geçmişe
sigara külleri armağan etmek.
sevmeyi katmıyorum hiç
o İstanbul'da seferlerine devam eden bir vapurda kaldı;
"nazım hikmet" vapurunda...
göçebe yaşayan bir gitar
ve taşıyanı birde.
bir kadının kızıl saçlarından toprağa süzülmeyi kabul etmek mesela,
ihanet kızağına binip uçu vermek tırmandığın kayadan,
dibine aşk çukurunun.
ihanet; geriye dönük fırlatılmış merminin alında şaklama anı...
karışan roller, karışan kıyafetler,
çıplak olabilmeye tehamül, çıplaklık seçimi önce
ve ardından dingin bir zaman
ve yine bir gitar rifi
tanrıyı çağrıştırırcasına asi...
çıplaklık; umudu tükenmeksizin yaşama adına umuda dönmek bir nevi...
bir radyo yayını ve inceden salınmış bir küfür.
nerede kalmıştık?
tanrı! bilimsel bir deneyin ispatına yol açtığı ululuk
ya da boşverebilme anında dahi sığınma kuyusu.
üşüyen bir beden ile bira tokuşturmak
ve bir kadın gözünden akmak kadehe.
bulanık bir içim
ve kusma repliği ile süren diyagramında melodinin
alçalmak, inmek bulutlara
daha altı derin, daha dibi yosma bir karanlık.
ılık bir dokunuşla teyet geçerken ruha
intihar solosunda bulmak kendini, pj harvey ile düet sonra
kadın!
ıslaklığına mahkum
ve ekseninde pınk floyd türküleri....
|
BİR EKSİK KUŞAK
Beat kuşağının kayıp yaşayanları. Evet eksik kalan kuşaktır o kuşak. Yeni arayışların belkide en yoğun gerektiği ve en ağır bedellerin onları artık umursamaz kıldığı kuşak. Evet belkide onların ödedikleri diyetler bu gün perhiz yapmamamıza neden oldu. Ve aynı arayışlarda boğulmayışımıza tabi... |
|
LOST Bir dönemin en bildik jargonu "lost". Evet gerçekten bir kayıp vardı. Tıpkı beat kuşağı edalı kayıp bir kuşak. Ne farkı var her ikisinin de... belki de yok ama bana göre oldukça farkli iki kulvar... YİTİK NESİL Bir popüleristlik hegemonyasına dalmanın sonucu, populist mantalitenin esaretine girerek kaybolup gitmiş, çoğulcu yaşam yerine bireysel yaşama sıkıştırılmış ve trendy olmak, markalaşmak adına bir yığın şebeklikler ile göz boyama işlevi içine girmiş, bohemlikten uzak ama sanki en koyu bohem yaşama mahkum edilmişçesine umarsız yaşayan ve toplumun tam ortası yerine kıyılarına itilmeye çalışılan bir nesildir. |
|
Bir adam ve bir kadın ancak doğru tarihsel süzgeçten geçtiklerinde efsaneleşirler. Tıpkı Leyla ile mecnun gibi. En az onlar kadar yalan ve en az onlar kadar şanslı. kayra zoran |
